قالب نیمایی، از جمله قالب‌های شعر فارسی است که توسط نیما یوشیج، بنیان‌گذار شعر نو متولد شد. اما بعدها و با ظهور شعر سپید توسط احمد شاملو و همچنین سایر گونه‌های شعری، این قالب مهجورتر ماند و شاعرانی کمی هستند که در تاریخ شعر معاصر فارسی به قالب نیمایی اقبال نشان داده باشند. از این منظر، مجموعه شعر «منظومه چهارده: نسیب» جزو مجموعه‌های مهمی است که در سالهای اخیر در فضای شعر معاصر فارسی منتشر شده‌اند.

شعرهای محمودرضا عسگریان (باران)، با نگاهی شخصی اما با زاویه‌دیدی جهان‌شمول، به زوایای پنهان ذهن و روح انسان می‌نگرند و عواطف و احساسات فروخورده او را آشکار می‌کند. عسگریان در شعرهای کتاب «منظومه چهارده: نسیب»، با بهره‌مندی قابل‌قبول از تجربیات زبانی شاعران نسل‌های پیشین، دقایقی را خلق می‌کند که خواننده را به تامل و واکاوی روحیات خویش وامی‌دارد.

در ادامه یکی از شعرهای کتاب «منظومه چهارده: نسیب» را می‌خوانیم:

لرزه بر اندام آدمی‌ست

– واگویه‌های ناشناخته‌ی اسرار آشنا! –

لرزه بر اندام آدمی‌ست

بر مرکبی که به سلانه می‌رود

این پر مخاطره سنگلاخِ هول را

گر در سکوت هم گذر شود

ولی

لرزه بر اندام آدمی‌ست!

 ویرانه‌های به‌جامانده تا هنوز

افسانه‌های به خاک رفته از قدیم

اینجا رسالت انسان حراج می‌شود

اینجا هجوم بزنگاه زندگی‌ست!

انتشارات نزدیکتر مجموعه شعر «منظومه چهارده: نسیب» را در ۸۲ صفحه و با قیمت ۱۴۸۰۰۰ تومان به بازار عرضه کرده است.